برجسته سازی در داستان کوتاه «دوباره از همان خیابان ها» (اثر بیژن نجدی)

رجسته­سازی یکی از اصطلاحات مرتبط با فرمالیسم روس است. بر اساس این نظریه دریافت ما از زندگی همواره در اثر عادت ملال­آور می­شود چرا که جریان خودکارسازی همه چیز را فرسوده می­کند، لذا نویسندگان از طریق صناعات چشمگیر زبانی و هنجارگریزی­های خلاقانه می­توانند زبان را رو به جلو هدایت کرده و از وضعیت پس­افتادگی، ایستایی و رکود بیرون آورند. در این مقاله داستان­ کوتاه «دوباره از همان خیابان­ها» اثر بیژن نجدی از منظر برجسته سازی مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه­ آن، نشان داده شده است که نجدی با به کارگیری زبان شاعرانه در داستان از طریق پارادوکس، تشخیص، تصاویر اکسپرسیونیستی، تقابل، تکرار، تشبیه­های آشنایی­زدایانه، حسامیزی و تکنیک­های پسامدرنی چون فراداستان، زاویه­ دید لغزنده، بازگشت به گذشته، زبان داستان­ خویش را برجسته و خود را به عنوان داستان­نویس خلاق مطرح کرده است.